W sobotę 13 maja br. dzielna grupa podróżników z Młodzieżowego Domu Kultury nr 2 stawiła się na miejsce zbiórki - punktualnie o godz. 10.00 - gotowa zacząć nową przygodę. Humory dopisywały, a i słoneczko chyba też było ciekawe wycieczki, bo od rana pięknie świeciło. Tym razem w planach było zgłębienie tajników i ciekawostek dotyczących jednej z atrakcji turystycznej naszego miasta - Kanału Bydgoskiego
Kilka słów powitania, sprawy organizacyjne, lista obecności... i już można było ruszać. Jeszcze tylko ostatni buziak przesłany rodzicom i w drogę!
Tym razem w planach było zgłębienie tajników i ciekawostek dotyczących jednej z atrakcji turystycznej naszego miasta - Kanału Bydgoskiego, a etapem kończącym tę wędrówkę było Muzeum Kanały Bydgoskiego.
Jeśli spytacie dzieci czy było nudno? Nic z tych rzeczy – odpowiedział Timur, jeden z Ukraińców, który niemal od roku mieszka w Bydgoszczy i uczęszcza do "emdeku" na zajęcia stałe z karate. Nudno nie mogło być z kilku powodów, jednym z nich była opieka trzech nauczycieli: Justyny Superczyńskiej, Tomasza Bukowskiego i Krzysztofa Golca. Powód drugi, to przemyślane zajęcia i gra terenowa z zadaniami sensorycznymi, minipiknik, sesja zdjęciowa, a na zakończenie zwiedzanie Muzeum Kanału Bydgoskiego.
Grupa liczyła aż 24 żądnych wiedzy maluchów i tych nieco starszych dzieci. Przemarsz nad Kanał Bydgoski przez plac Poznański, obok hipermarketu Auchan trwał niemal 25 min., ale nikt nie narzekał. Tu, pan Tomasz Bukowski, nauczyciel w dwóch placówkach (liceum i w "emdeku") rozpoczął swoją opowieść o Bydgoskim Węzłem Wodnym, który przebudowano w latach 1970-1973.
Idąc ścieżką Kanału Bydgoskiego, niezbyt głębokiego, z nierozpoznaną klasą czystości, zatrzymujemy się przy kilku ciekawych inwestycjach deweloperów, pomnikach przyrody czy nadal wykańczanym Teatrze Bydgoskim IV Śluza. Powoli dochodzimy do ul. Staroszkolnej. Tu kolejne umocnienie nabrzeży kanału, miejsce do odpoczynku czy cumowania kajaku.
Od razu pani Justyna Superczyńska rozpoczęła gry terenowe i zabawy sensoryczne (a pogoda była wymarzona). Zadanie były bardzo ciekawe, trzeba było przejść po napiętej linie, rozpoznać odgłosy zwierząt i ptactwa wodnego, a także rozpoznać przedmioty wylosowane z koszyka.
Warto dodać, że ścieżka łącząca śluzy kanału i dorodne starodrzewia jest od kilku lat obiektem zainteresowań deweloperów. Mijając poszczególne śluzy naszym oczom ukazują się piękne apartamentowce, drzewa "Pomniki Przyrody”, tablice informacyjne (np. to powstało dzięki BBO), słowem kolejna piękna wizytówka starej Bydgoszczy, jak również osiedla Okole i Wilczak.
Muzeum Kanału Bydgoskiego - już pierwsze wrażenie, solidnie odremontowana ściana główna, z klinkierowej cegły, z nowymi oknami, a w środku z nowymi podłogami, klimatyzacją, multimediami, toaletami, windą, a nawet nowym dachem. Dziś niewielu wie, ile to kosztowało, ale w tym szaleństwie był szczytny cel – przywrócić pamięć o Kanale Bydgoskim. To się udało, a Liceum Ogólnokształcące nr III ma też swojego patrona, bo górna część kanału nosi właśnie imię zmarłego niedawno Sebastiana Malinowskiego (4 lutego 2008 roku), a od 2008 roku Muzeum Kanału Bydgoskiego - Centrum Edukacyjno-Społeczne także nosi jego imię.
Po śmierci Sebastiana Malinowskiego, nowym kustoszem został Tomasz Izajasz, można powiedzieć, iż o kanale wie wszystko...
W Polsce Ludowej (w latach 1970–1972) podjęto decyzję o drogowej arterii komunikacyjnej z (i w kierunku) ul. Grunwaldzkiej oraz Nakielskiej. Odcinek o długości ok. 600 m – mówiąc kolokwialnie – zasypano, rozebrano także dwie śluzy, a wodę kanału wtłoczono do olbrzymich kręgów betonowych. Oznaczało to jedno – Kanał Bydgoski stracił walory żeglugowe.
Opiekę fotograficzną zapewnili uczniowie Koła Fotografii Cyfrowej MDK nr 2: Wojtek Banaszkowski, Oliwier Zielinski i Mikołaj Schmidt.
Autorzy: Justyna Superczyńska, Tomasz Bukowski, Krzysztof Golec
nauczyciele MDK nr 2
